വായില്‍ തോന്നുന്നത് കോതയ്ക്ക് പാട്ട് എന്ന പോലെ രാഹുല്‍ ഗാന്ധി, അപക്വവും അതിരുകടന്നതുമായ രാഹുല്‍ ഗാന്ധിയുടെ പൊതുവേദികളിലെ പ്രസംഗങ്ങളെ കുറിച്ച് മുതിര്‍ന്ന മാധ്യമപ്രവര്‍ത്തകന്‍ കെവിഎസ് ഹരിദാസ് വിലയിരുത്തുന്നു

രാഹുല്‍ ഗാന്ധിജി അനുഭവങ്ങളില്‍ നിന്ന് പാഠം പഠിക്കുന്നില്ല എന്നകാര്യത്തില്‍ കോണ്‍ഗ്രസുകാര്‍ക്ക് പോലും ഭിന്നതയുണ്ടാവാനിടയില്ല. വമ്പന്‍ തെറ്റുകള്‍ പൊതുവേദിയില്‍ ആവര്‍ത്തിക്കുന്നു; മണ്ടത്തരങ്ങള്‍ വിളിച്ചുകൂവുന്നു; ചിലതൊക്കെ കേട്ടില്ലെന്ന് നടിക്കാനോ, അന്വേഷിച്ചു പറയാം എന്ന് മറുപടി നല്‍കാനോ പോലും അദ്ദേഹത്തിനാവുന്നില്ല. ഒന്നിനെക്കുറിച്ചും ഒരു ധാരണയും വിവരവുമില്ല എന്നത് കൊണ്ടുതന്നെയാണ് ഇതൊക്കെ സംഭവിക്കുന്നത്. സാധാരണ പറയാറില്ലേ, സ്പൂണ്‍ ഫീഡിങ് കുട്ടികളെക്കുറിച്ച്; ഒന്നും സ്വയം പഠിക്കില്ല; എല്ലാം ആരെങ്കിലും കൊടുക്കുമെന്നതിനാല്‍ തന്നെ. അതാണിപ്പോള്‍ കോണ്‍ഗ്രസ് അധ്യക്ഷന്റെ അവസ്ഥ. അടുത്തദിവസം മൈസൂരില്‍ കോണ്‍ഗ്രസ് റാലിയില്‍ എം വിശ്വേശ്വരയ്യയുടെ പേര് ഉച്ചരിക്കാന്‍ രാഹുല്‍ കാണിക്കുന്ന പെടാപ്പാട് നമ്മളൊക്കെ കണ്ടതല്ലേ. അത് സംഭവിച്ചത് മൈസൂരിലാണ്. മൈസൂറിന് വിശ്വേശ്വരയ്യയുമായുള്ള ബന്ധം അറിയാമല്ലോ. രാഹുല്‍ അവിടെ പ്രസംഗം എഴുതിവായിക്കുകയാണ്……. തനിക്ക് ആരൊക്കെയോ എഴുതിനല്‍കുന്നത് എന്തെന്ന്‌പോലും നോക്കാതെ അദ്ദേഹം പ്രസംഗിക്കാനെത്തുകയാണ്. അതുപോലെ, അതെ വേദിയില്‍ മൈസൂര്‍ രാജാവ് വോഡയാറിന്റെ പേരുച്ചരിക്കാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടിയതും നാം കണ്ടു.

ഇതിനൊക്കെ പിന്നാലെയാണ് കേന്ദ്രസര്‍ക്കാരിനെതിരെ കുറെ ആരോപണങ്ങള്‍ ഉന്നയിച്ചത്. ഇത്തവണ രാഹുല്‍ തിരഞ്ഞെടുത്തത് ഒരു ഹൈക്കോടതി ജഡ്ജിയെ സുപ്രീംകോടതിയില്‍ ജഡ്ജിയായി സര്‍ക്കാര്‍ നിയമിക്കുന്നില്ലെന്ന കാര്യമാണ്. അതുപോലെ എത്ര സംഭവങ്ങള്‍ കോണ്‍ഗ്രസ് ഭരണകാലത്ത് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് എന്നത് രാഹുലിന് അറിയാമോ ആവോ? ഒന്നിലേറെ ജഡ്ജിമാരെ സൂപ്പര്‍സീഡ് ചെയ്തത് ഇന്ദിരാഗാന്ധിയാണ്. ഇവിടെ ഈ ജഡ്ജിയോട് രാഹുലിന് എന്താണിത്ര താല്പര്യം? കോണ്‍ഗ്രസിന് അനുകൂലമായി വിധിപറഞ്ഞതു കൊണ്ടോ? അതോ ജഡ്ജിക്ക് കോണ്‍ഗ്രസിനോടുള്ള അടുപ്പമോ? ജഡ്ജിമാര്‍ക്ക് അങ്ങിനെ ഒരു തോന്നലോ അടുപ്പമോ ഉണ്ടാവാനിടയില്ല; അതൊന്നും പാടില്ല എന്നതാണല്ലോ പൊതുധാരണ. എന്തായാലും ഓരോ ജഡ്ജി നിയമനക്കാര്യത്തിലും ഈ സര്‍ക്കാര്‍ വെച്ചുപുലര്‍ത്തുന്ന വ്യക്തമായ മാനദണ്ഡങ്ങളുണ്ട്…….. ഓരോരുത്തരും വിശദമായ വിലയിരുത്തലിന് വിധേയമാക്കപ്പെടുന്നു; അവരുടെ ബന്ധങ്ങള്‍ ഉള്‍പ്പടെ. സ്വാഭാവികമായും ചിലരുടെ കാര്യത്തില്‍ വിഷമങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവുന്നുണ്ട്…….. ചിലരുടെ കാര്യത്തില്‍ താമസവും. അത് നീതിനിര്‍വഹണം നീതിപൂര്‍വമാക്കാനാണ്.

ഇത് മാത്രമല്ല, രാഹുല്‍ ഗാന്ധി പറഞ്ഞത്, അല്ലെങ്കില്‍ ആക്ഷേപിച്ചത്. രാജ്യത്തെ കോടതികളില്‍ കേസുകള്‍ കെട്ടിക്കിടക്കുന്നു……….. ജഡ്ജിമാരുടെ നിയമനം വൈകുന്നതിനാല്‍ കോടതി പ്രവര്‍ത്തനം നേരാംവണ്ണം നടക്കുന്നില്ല. കോടതികളെക്കുറിച്ച് എന്തൊരു ആശങ്കയാണ് അദ്ദേഹത്തിന്. ശരിയാണ് ഒരു വലിയകേസില്‍ ജാമ്യത്തിലുള്ള ഒരു കുറ്റവാളിയുടെ ആശങ്കയാണോ ആവോ. അതോ തന്നെയും ബന്ധുക്കളെയും തുറിച്ചുനോക്കുന്ന കേസുകളുടെ ഗൗരവം കണ്ടിട്ടാണോ……അറിയില്ല. ഒരുകാലത്തും കോടതിയോട് നീതിപുലര്‍ത്താത്തവരാണ് കോണ്‍ഗ്രസുകാര്‍ എന്നതാര്‍ക്കാണ് അറിയാത്തത്?. അത് മാത്രമല്ല ഇപ്പൊള്‍ കോടതിക്കെതിരെ തിരിയാന്‍ എന്നതും ഓര്‍മ്മിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഫേസ്ബുക്ക് ഡാറ്റ ചോര്‍ത്തിയതും അത് ദുരുപയോഗിക്കാനായി എണ്ണൂറ് കോടി മുടക്കിയതും ഇന്നിപ്പോള്‍ വെള്ളത്തിലായ മട്ടിലാണല്ലോ. എന്തൊരു ഗതികേടാണിത്. എണ്ണിയെണ്ണി കൊടുത്ത ആ എണ്ണൂറ് കോടി ഇനി തിരിച്ചുചോദിക്കാന്‍ പറ്റില്ല. ചോദിച്ചാലും വിദേശി തിരിച്ചുകൊടുക്കില്ല. നിര്‍ബബന്ധിച്ചു വാങ്ങിക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ചാല്‍ പിന്നെ അതും പുലിവാലാകും. ഇപ്പോള്‍ തന്നെ ഒന്നോ രണ്ടോ എന്‍ജിഒകളുടെ കണക്കില്‍ വിദേശത്തുകൊടുത്ത എണ്ണൂറ് കോടിയുടെ പിന്നാലെ നരേന്ദ്രമോദിയുടെ ആള്‍ക്കാര്‍ നടക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. പിന്നെ വിദേശിയില്‍ നിന്നും കിട്ടിയതൊക്കെ ഇവിടെ നരേന്ദ്ര മോദിയെയും കൂട്ടരെയും ബ്ലാക് മെയ്ലിങ്ങിനും മറ്റുമായി ഉപയോഗിക്കാനും കഴിയാത്ത അവസ്ഥയായി. ഇതുമല്ല; ബ്രിട്ടനിലെ ആ ചോര്‍ത്തല്‍ സംഘം ഇന്ത്യയിലെ മാധ്യമ പ്രവര്‍ത്തകര്‍, സാഹിത്യകാരന്മാര്‍, മറ്റ് ചില പ്രമാണിമാര്‍ എന്നിവര്‍ക്കൊക്കെ പ്രതിമാസം രണ്ടര ലക്ഷം വെച്ച് കൊടുക്കാന്‍ തുടങ്ങിയതും നാട്ടില്‍ പാട്ടായി, നരേന്ദ്ര മോദിക്കും ബിജെപിക്കും കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാരിനുമെതിരെ കുപ്രചരണം നടത്താനാണ് ഈ രണ്ടര ലക്ഷത്തിന്റെ കിമ്പളം. കാര്യങ്ങള്‍ ഇത്രക്കൊക്കെയായപ്പോള്‍ ആ വിവരങ്ങള്‍ എല്ലാം ജനങ്ങളെ അറിയിച്ച നിയമ-ടെലികോം മന്ത്രി രവിശങ്കര്‍ പ്രസാദിന്റെ നെഞ്ചെത്തേക്ക് കയറാമെന്ന് രാഹുല്‍ ഗാന്ധി കരുതി. അത്രയേ ഉള്ളൂ.

അപ്പോഴാണ് കേസുകള്‍, കോടതികള്‍, ജഡ്ജിമാരുടെ നിയമനം എന്നിവയെക്കുറിച്ചൊക്കെ പരിശോധിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിച്ചത്. കണക്കുകള്‍ നമുക്കിന്ന് ലഭ്യമാണ്. രാഹുല്‍ ഗാന്ധിയുടെ പാര്‍ട്ടി ഭരിക്കുന്ന, യുപിഎ ഒന്നിന്റെ, കാലത്ത്(അതായത് 2004-2009 കാലത്ത്) ഇന്ത്യയില്‍ ആകെ നിയമിച്ചത്, പ്രതിവര്‍ഷം 89 ഹൈക്കോടതി ജഡ്ജിമാരെയാണ്. യുപിഎ രണ്ടിന്റെ കാലത്ത് അത് പ്രതിവര്‍ഷം 79 ആയി കുറയുകയും ചെയ്തു. എന്നാല്‍ നരേന്ദ്ര മോദി സര്‍ക്കാര്‍ അധികാരമേറ്റശേഷം, 2014 ജൂണ്‍ മുതല്‍ 2018 ജനുവരി വരെ, പ്രതിവര്‍ഷം നിയമിച്ചത് 109 ഹൈക്കോടതി ജഡ്ജിമാരെയാണ്. അതില്‍ നാഷണല്‍ ജുഡീഷ്യല്‍ കമ്മീഷന്‍ നിയമനം സംബന്ധിച്ച പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ കാരണം ഏതാണ്ട് ഒന്പത് മാസം നിയമനം നടന്നില്ല എന്നതും ഓര്‍മ്മിക്കുക. 2016ല്‍ മാത്രം ഏതാണ്ട് 126 ഹൈക്കോടതി ജഡ്ജിമാര്‍ നിയമിക്കപ്പെട്ടു. 2014 മെയ് മാസത്തിന് ശേഷം ഇതുവരെ ഏതാണ്ട് 17 സുപ്രീം കോടതി ജഡ്ജിമാര്‍, 304 ഹൈക്കോടതി ജഡ്ജിമാര്‍ എന്നിവരെ നിയമിച്ചു. 304 അഡീഷണല്‍ ജഡ്ജിമാരെ ഇതിനകം സ്ഥിരപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. അതിലേറെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത്, ഹൈക്കോടതി ജഡ്ജിമാരുടെ ഏതാണ്ട് 173 പുതിയ തസ്തികകള്‍ ഈ സര്‍ക്കാര്‍ സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുണ്ട്. യുപിഎ രണ്ടിന്റെ കാലത്ത് സൃഷ്ടിച്ചത് വെറും 20 തസ്തികകള്‍ ആണ് എന്നതുമോര്‍ക്കണം.

സുപ്രീംകോടതി നിര്‍ദ്ദേശിക്കുന്നവരെ, അവര്‍ ആരായാലും, ജഡ്ജിമാരായി സര്‍ക്കാര്‍ നിയമിക്കണം എന്നതാണ് പണ്ടുള്ള കീഴ്വഴക്കം. എന്നാല്‍ അപ്പോഴും നിയമിക്കപ്പെടാന്‍ നിര്‍ദ്ദേശിക്കപ്പെടുന്നവരുടെ ‘ചരിത്രം’ പരിശോധിക്കാന്‍ സര്‍ക്കാരിന് കഴിയും. അതൊക്കെ ഒരു വഴിപാടായിട്ടാണ് നടന്നിരുന്നത് എന്നുമാത്രം. എന്നാല്‍ ഇപ്പോള്‍ അതല്ല, ഓരോരുത്തരുടെയും പ്രവര്‍ത്തനം, ബന്ധങ്ങള്‍, അവര്‍ വക്കീലന്മാരായിരുന്നപ്പോള്‍ ആരുടെയൊക്കെ കേസുകള്‍ നടത്തിയിരുന്നവരാണ്, തീവ്രവാദ ബന്ധങ്ങള്‍, കേസുകള്‍ തുടങ്ങിയതൊക്കെ ഇന്നിപ്പോള്‍ പരിശോധിക്കപ്പെടുന്നു. ഇന്റലിജന്‍സ് ബ്യുറോ അതൊക്കെ വിലയിരുത്തുന്നു. മുന്‍പ് ഒരു ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് താന്‍ നിര്‍ദ്ദേശിച്ചിരുന്നവരെ നിയമിച്ചില്ലെന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ബഹളത്തിന് തയ്യാറായതോര്‍ക്കുക. ആ ബഹളം പെട്ടെന്ന് അവസാനിച്ചതും മറക്കരുത്. അതുസംബന്ധിച്ച് ഡല്‍ഹിയില്‍ പറഞ്ഞു കേട്ടിരുന്നു എന്ന് പറയുന്നത്, ഓരോ ഇന്റലിജിന്‍സ് റിപ്പോര്‍ട്ടിന്റെ കാര്യമാണ്. നിര്‍ദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടവരുടെ യഥാര്‍ഥ ചിത്രം കേന്ദ്രത്തിന് മുന്നിലുള്ളപ്പോള്‍ പിന്നെയെങ്ങനെ നിയമിക്കും? എങ്ങിനെ അതറിയുന്ന സുപ്രീം കോടതിക്ക് അക്കാര്യത്തില്‍ നിര്‍ബന്ധിക്കാന്‍ പറ്റും? ഇത്തരത്തില്‍ സമ്പൂര്‍ണ്ണ അന്വേഷണം നടക്കുന്നു എന്നത് ഇപ്പോള്‍ സുപ്രീം കോടതിക്കും ഹൈക്കോടതികള്‍ക്കും നന്നായറിയാം. മുന്‍പ് ഇവിടെ സംഭവിച്ചത് പോലെ, ജഡ്ജിമാരെ ജയിലില്‍ അടക്കേണ്ടുന്ന അവസ്ഥ ഒഴിവാക്കപ്പെടണം എന്നത് സര്‍ക്കാരിന്റെ പ്രധാന പരിഗണനയാണ്. സ്വാഭാവികമായും പലരും നിരാശരാവുന്നു. ജഡ്ജിമാരാവുന്നതിന് കുപ്പായമിട്ടവര്‍ മാത്രമല്ല അവരില്‍ പ്രതീക്ഷ അര്‍പ്പിച്ച രാഷ്ട്രീയക്കാരും മറ്റും ദു:ഖിതരായാല്‍ കുറ്റപ്പെടുത്താനാവില്ലല്ലോ. ആത്യന്തികമായി ലക്ഷ്യം, നീതിപീഠം നീതിപൂര്‍വമാവണം എന്നത് മാത്രമാണ്.

ഇതുമാത്രമല്ല കോടതികള്‍ക്കായി നരേന്ദ്ര മോഡി സര്‍ക്കാര്‍ ചെയ്തത്. കോടതികളുടെ അടിസ്ഥാന സൗകര്യ വികസനത്തിന് മുന്‍പെന്നത്തേക്കാള്‍ പണം നീക്കിവെക്കാനും ചിലവഴിക്കാനും ഇക്കാലത്തു സര്‍ക്കാര്‍ തയ്യാറായി. 1993-2014 കാലഘട്ടത്തില്‍ ഇതിനായി ചെലവിട്ടത് 3,444 കോടി രൂപയാണ്. 2014-18 കാലത്ത് ചെലവിട്ടത് 2655.94 കോടി രൂപയാണ്. ഈ കണക്കില്‍ നിന്ന് തന്നെ മോദി സര്‍ക്കാരിന്റെ താല്പര്യങ്ങള്‍ വ്യക്തമല്ലേ. മറ്റൊന്ന്, 2014 ജൂണ്‍ 30ന് രാജ്യത്തുണ്ടായിരുന്ന കോര്‍ട്ട് ഹാളുകള്‍ 15,818 എണ്ണമാണ്; അത് 2017 ഡിസംബര്‍ 31ന് 17,986 ആയി ഉയര്‍ന്നു. ഇപ്പോള്‍ നിര്‍മ്മാണത്തിലുള്ളത് 3,151 എണ്ണവും. അതുപോലെ ജഡ്ജിമാരുടെ ഔദ്യോഗിക വസതികള്‍ 2014 ജൂണ്‍ 30ന് ഉണ്ടായിരുന്നത് 10, 211 എണ്ണം. അത് 2017 ഡിസംബര്‍ 31ന് 14,986 എണ്ണവും. നിര്‍മ്മാണം നടക്കുന്നത് 1,785 എണ്ണവുമാണ്. നീതിപീഠങ്ങളോട് എത്ര മാത്രം താല്പര്യം സര്‍ക്കാര്‍ പുലര്‍ത്തി എന്നതിന് വേറെന്ത് തെളിവാണ് വേണ്ടത്? ഇനിയും ജഡ്ജിമാരുടെ ഒഴിവുകളുണ്ട്; അത് നികത്തണം; അതിനാവശ്യമായ നടപടികള്‍ നടക്കുന്നുണ്ട്. അതില്‍ രാഹുല്‍ ഗാന്ധിയും കോണ്‍ഗ്രസും അത്രക്കൊക്കെ ബേജാറാവേണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ല.