തിരുവനന്തപുരം: പ്രളയത്തിനിടെയുള്ള വെല്ലുവിളികള്‍ നിറഞ്ഞ രക്ഷാപ്രവര്‍ത്തനത്തിന്‍റെ കൂടുതല്‍ ദൃശ്യങ്ങള്‍ പുറത്ത്. ദക്ഷിണമേഖലാ വ്യോമസേനയുടെ തിരുവനന്തപുരം വിഭാഗം പി.ആര്‍.ഒ ധന്യാ സനലാണ് റെസ്ക്യൂ മിഷന്‍റെ ചിത്രങ്ങളും വീഡിയോയും പുറത്തുവിട്ടത്. രക്ഷാപ്രവർത്തനം നടത്തിയതിൽ അയ്യപ്പാ കോളേജിന്‍റെ ഹോസ്റ്റലില്‍ കുടങ്ങിയ 13 പെണ്‍കുട്ടികളെ രക്ഷപ്പെടുത്തിയ വ്യോമസേനാ മിഷനായിരുന്നു ഏറ്റവും വെല്ലുവിളി നിറഞ്ഞതെന്ന് വ്യക്തമാക്കിയിരിക്കുകയാണ് ധന്യ. ഹെലികോപ്റ്ററിന് താഴ്ന്ന് പറക്കുവാന്‍ അത്യന്തം ബുദ്ധിമുട്ടേറിയ ഒരു പ്രദേശത്താണ് ഹോസ്റ്റല്‍ കെട്ടിടമെന്നും വെള്ളത്താല്‍ ചുറ്റപ്പെട്ട്, ഭീകരമായ ഒരു അന്തരീക്ഷത്തിലായിരുന്നു ആ കുട്ടികളെന്നും അവർ ഫേസ്ബുക്ക് പോസ്റ്റിലൂടെ പറയുകയുണ്ടായി.
ഫേസ്ബുക്ക് പോസ്റ്റിന്റെ പൂർണരൂപം;
രക്ഷാദൗത്യം പുലര്‍ച്ചേ തുടങ്ങിയതു കൊണ്ട് അന്നേ ദിവസം ഹെലികോപ്റ്ററില്‍ ഇരുന്ന് സിപ് ചെയ്യുന്ന വെള്ളം ഒഴികെ, ഞാനടക്കം ആരും,വേറൊന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല. പ്രശാന്ത്സാര്‍ കമാന്റോസിന് ഉള്ള ഭക്ഷണ പൊതിയില്‍ നിന്നും ഒരെണ്ണം എനിക്ക് നീട്ടി. അങ്ങനെ, ആ ദിവസത്തെ ബ്രേക്ഫാസ്റ്റ്-കം-ലഞ്ച്-കം-ഡിന്നറിന് കൂടെ തന്നെ ഞങ്ങള്‍ ചെയ്യാന്‍ പോകുന്ന മിഷനെ കുറിച്ച്‌ പ്രശാന്ത് സാര്‍ ഒരു രൂപരേഖ പറഞ്ഞു തന്നു.
ഗരുഡ് കമാന്റോ വിങ്ങ്കമാണ്ടര്‍ പ്രശാന്ത് പറഞ്ഞത് ഇപ്രകാരമാണ്.
1.മറ്റൊരു റസ്ക്യൂ ഓപറേഷന്‍ കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ച്‌ വരുന്ന വഴിയാണ് 38 കുട്ടികള്‍ കോളേജ് ഹോസ്റ്റലില്‍ കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്നത് അറിഞ്ഞത്. ഉടനെ ക്യാപ്റ്റന്‍ ഖണ്ടാല്‍കര്‍ ഹെലികോപ്റ്റര്‍ ആ ദിശയില്‍ തിരിച്ച്‌ വിട്ടു.
2. മറ്റു കെട്ടിടങ്ങളും, മരങ്ങളും ചുറ്റിലും ഉള്ള, ഹെലികോപ്റ്റര്‍ന് താഴ്ന്ന് പറക്കുവാന്‍ അത്യന്തം ബുദ്ധിമുട്ടേറിയ ഒരു പ്രദേശത്താണ് ഹോസ്റ്റല്‍ കെട്ടിടം. കുട്ടികള്‍ ഹെലികോപ്റ്ററിന്റേയും സേനയുടേയും ശ്രദ്ധ ആകര്‍ഷിക്കുവാന്‍ ശ്രമിച്ചതുകൊണ്ട് അവരെ തിരിച്ചറിയുവാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടായില്ല.
3. താഴ്ന്ന് പറന്ന ഹെലികോപ്റ്ററില്‍ നിന്നും പ്രശാന്ത് സാര്‍ തന്നെ ഹോസ്റ്റലിന്റെ ടെറസില്‍ ഇറങ്ങി കാര്യം തിരക്കി. വെള്ളത്താല്‍ ചുറ്റപ്പെട്ട്, ഭീകരമായ ഒരു അന്തരീക്ഷത്തിലായിരുന്നു ആ കുട്ടികള്‍.
4.അതിനിടയില്‍ ചില സാമൂഹ്യ വിരുദ്ധര്‍ ഈ പ്രളയ ജലത്തിലൂടെ കഷ്ടപ്പെട്ട് ഹോസ്റ്റലിന് മുന്നിലെത്തി പെണ്‍കുട്ടികളോട് അസഭ്യം പറയുകയും, തുണി പൊക്കി കാണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് അദ്ദേഹം നേരിട്ട് കാണാനിടയായി.
5. ആ രാത്രി ,എല്ലാം കൊണ്ടും ,ആ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ ആ ഹോസ്റ്റലില്‍ സുരക്ഷിതരല്ല എന്ന് കമാന്റോ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. പൈലറ്റുമായി ചര്‍ച്ച ചെയ്തപ്പോള്‍ അവരെ എല്ലാവരേയും രക്ഷിക്കുന്നത് വരെ ഹെലികോപ്റ്ററിന് അവിടെ വട്ടമിട്ട് പറക്കാനുള്ള മതിയായ ഫ്യുവല്‍ ഇല്ല എന്ന് മനസ്സിലായി.കാരണം, മറ്റൊരു ദീര്‍ഘ നേര മിഷന് കഴിഞ്ഞ് വരുന്ന വഴിയായിരുന്നു ഹെലികോപ്റ്റര്‍.
6. കമാന്റോ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ക്ക് വാക്ക് കൊടുത്തു “ഞങ്ങള്‍ തിരിച്ച്‌ വരും. ഭയപ്പെടാതെ ഇരിക്കണം.”
7. “ഞങ്ങള്‍ തിരിച്ച്‌ വരും ” എന്ന് വ്യോമസേന കൊടുത്ത വാക്ക് പാലിക്കുവാന്‍ രാത്രിയിലെ ഈഓപറേഷന് പോയേ മതിയാകൂ. കഴിക്കുന്നതിനിടയില്‍ കമാന്റോ പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി.
വെള്ളം തൊടാതെ വിഴുങ്ങിയ ഒരു ചോറുരുളയ്ക്കൊപ്പം മറുപടിയ്ക്കായുള്ള വാക്കുകള്‍ എന്റെ തൊണ്ടയില്‍ കുരുങ്ങി.തിരിച്ച്‌ മറുപടി പറയുവാന്‍ ഞാന്‍ വാക്കുകള്‍ക്ക് വേണ്ടി പരതി.
ഞങ്ങളുടെ ഹെലികോപ്റ്റര്‍ ഹോസ്റ്റലിന് മുകളില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ ഇരുട്ടിയിരുന്നു. തുടര്‍ന്ന് കമാന്റോ ടെറസില്‍ ഇറങ്ങി ഓരോരുത്തരെ ആയി ഹെലികോപ്റ്ററിലേയ്ക്ക് കയറ്റി വിട്ടു കൊണ്ടിരുന്നു. പൊടുന്നനെ അതിഭീകരമായ കാറ്റും മഴയും തുടങ്ങി.13 പേരെ രക്ഷപ്പെടുത്തിയപ്പോഴേക്കും ഇനി ഹെലികോപ്റ്ററിന് അവിടെ തുടരാനാകില്ല എന്ന അവസ്ഥയില്‍, ക്യാന്‍സര്‍ രോഗി ആയ ഒരു കുട്ടി ഉള്‍പ്പെടെ ബാക്കി ഉള്ള പെണ്‍കുട്ടികളെ ആ ഹോസ്റ്റലില്‍ തനിച്ചാക്കി ഞങ്ങള്‍ക്ക് മടങ്ങേണ്ടി വന്നു.
ഹെലികോപ്റ്ററില്‍ ഇനിയും ഇവിടെ തുടരുന്നത് എല്ലാവരുടേയും ജീവന് ആപത്താണ്. ഹെലികോപ്റ്ററില്‍ കയറും മുന്‍പ് കമാന്റോ കുട്ടികള്‍ക്ക് വാക്ക് നല്‍കി,”നാളെ വെളുപ്പിനേ ഞങ്ങള്‍ തിരിച്ചെത്തും.ഭയപ്പെടാതിരിക്കുക”.
അതേ സമയം ഹെലികോപ്റ്ററില്‍ സുരക്ഷിതരായി എത്തിയ കുട്ടികള്‍ അലമുറയിടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. തങ്ങളുടെ കൂട്ടുകാരികളെ അവിടെ വിട്ട് പോകേണ്ടി വന്നതിന്റെ വൈകാരിക പ്രക്ഷുബ്ദ്ധത താങ്ങുവാന്‍ ഉള്ള മനക്കരുത്തൊന്നും ആ കൊച്ചുപെണ്‍കുട്ടികള്‍ക്ക് ഇല്ലായിരുന്നു. ഞാന്‍ ഞങ്ങള്‍ ആരൊക്കെ ആണെന്ന് പരിചയപ്പെടുത്തി കുട്ടികളെ കംഫര്‍ട്ട് സോണില്‍ എത്തിക്കുവാന്‍ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു
ഞാന്‍ എന്നാലാകുന്നതൊക്കെ ചെയ്തിട്ടും കുട്ടികള്‍ കരച്ചില്‍ നിര്‍ത്തുന്നില്ല. എന്ത് ചെയ്യും?സുരക്ഷിതനായി കേറി വന്ന് ,ഹെലികോപ്റ്ററില്‍ തളര്‍ന്നിരിക്കുന്ന പ്രശാന്ത് സാറിനെ ഞാന്‍ നോക്കി. അദ്ദേഹത്തിന് കാര്യം പിടികിട്ടി. കമാന്റോ എഴുന്നേറ്റ് കുട്ടികളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു .അലമുറയിട്ട് കരയുന്ന രണ്ട് പെണ്‍കുട്ടികളുടെ കൈ പിടിച്ച്‌ ഹെലികോപ്റ്ററിന്റെ ജനല്‍ പാളി തുറന്ന് ,അവരുടെ കൈകള്‍ ആ പെരുമഴയത്ത് പുറത്തേക്ക് ഇട്ടു. പെണ്‍ കുട്ടികള്‍ ഭയന്നു പോയി.
വൈകാരികതയ്ക്കപ്പുറം അപ്പോഴാണ് പെണ്‍കുട്ടികള്‍ തങ്ങള്‍ ഉള്‍പ്പെടെ ഉള്ളവര്‍ അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന സാഹചര്യത്തെക്കുറിച്ച്‌ ബോധവാന്മാരാകുന്നത്. ഇരുട്ട്, പെരുമഴ ആടി ഉലയുന്ന ഹെലികോപ്റ്റര്‍! പൊടുന്നനെ അവര്‍ കരച്ചില്‍ നിര്‍ത്തി. എല്ലാവര്‍ക്കും ഭക്ഷണവും വെള്ളവും നല്‍കിയതിനു ശേഷം കമാന്റോ അദ്ധേഹത്തിന്റെ സീറ്റില്‍ ചെന്നിരുന്നു.ഞാന്‍ പെണ്‍കുട്ടികളോടൊപ്പവും.
തീര്‍ത്തു വിസിബിലിറ്റി ഇല്ലാത്ത ആ പെരുമഴയത്ത് പൈലറ്റ് ഖണ്ടാല്‍കര്‍ സാറിന്റെ അനുഭവസമ്ബത്ത് മാത്രമായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ധൈര്യം. രാത്രി 20:00 ഓടെ ഞങ്ങള്‍ ടെക്‌നിക്കല്‍ ഏരിയയില്‍ സുരക്ഷിതരായി ലാന്റ് ചെയ്തു. കുട്ടികളെ സുരക്ഷിതരായി ജില്ലാഭരണകൂടത്തെ ഏല്‍പ്പിച്ചു.
പിറ്റേന്ന് വെളുപ്പിനുള്ള ആദ്യത്തെ സോര്‍ട്ടിയില്‍ ഞങ്ങള്‍ എത്തുന്നതിന് മുമ്ബേ, മാധ്യമങ്ങളിലൂടെ വിവരം ലഭിച്ച സംസ്ഥാന സര്‍ക്കാര്‍ ആ രാത്രി തന്നെ ബാക്കി ഉള്ള പെണ്‍കുട്ടികളെ ബോട്ടില്‍ എത്തി രക്ഷപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും കമാന്റോ ടെറസില്‍ ഇറങ്ങി ,താഴെ ഹോസ്റ്റലില്‍ ആരും ഇല്ലാ എന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തി. ശേഷം ,അടുത്ത ഒരു മിഷന് വേണ്ടി ഞങ്ങളേയും വഹിച്ച്‌ ഹെലികോപ്റ്റര്‍ മറ്റൊരു ദിശയിലേക്ക് പറന്നു.
Post Your Comments